De laatste maanden leerde ik onze stad en de mensen nog beter kennen. Ik bezocht jongeren, ouderen, daklozen, een aantal slachtoffers van de toeslagaffaire, de buurtmoeders en nog veel meer mensen. Ik sprak ook mensen die betrokken zijn bij de stad in verschillende wijken. Het was ook een gigantische mooie avond toen de buurtmoeders de gast van de raad waren, met een twintigtal vulde ze de zaal.
Toen ik een dag meeliep bij de incidentenafhandeling van de politie Amersfoort en met gillende sirenes door de stad meereed, zag ik met eigen ogen wat voor problemen er nog meer spelen in deze complexe tijden.
We leven in een tijd van crisis, de boodschappen en energie zijn duurder geworden. Veel mensen raken in de knel. Het maakt nog steeds uit aan welke kant van de streep je geboren wordt. Ik zie veel mensen om me heen die wat van hun leven weten te maken, maar helaas zie je ook een grote groep die met moeite hun startpositie weten te vinden of soms helemaal niet. Jonge generaties bereiken steeds later in hun leven mijlpalen: een vast contract en een eigen woning.
Als overheid moeten we zorgen voor een sluitend systeem, waar niemand aan de kant staat en iedereen de kans moet krijgen om het beste uit zichzelf te halen. Het mag dan ook niet uitmaken aan welke kant van de streep je geboren wordt. Ook op het gebied van de positieve gezondheid is het belangrijk dat iedereen een kans maakt, bijvoorbeeld door te kunnen sporten en gezond te eten.
Recent diende ik een motie in over de jeugdoverlast in Vathorst. Hierbij vroeg ik de gemeente integraal op te pakken en te onderzoeken of er meer plekken voor de jongeren kunnen komen. We moeten investeren in onze jeugd. De handen tijdig ineenslaan. In Vathorst was er ook grote onvrede door de komst van de Skaeve Huze, omdat bewoners het gevoel hadden niet meegenomen te worden in het participatieproces. Als PvdA zijn we voor bouwen huizen en ook dat de kwetsbaren een plek krijgen in de samenleving, maar hier dient het participatieproces bewaakt te worden.
Veiligheid in een stad is heel breed en vind je op elke hoek van de straat. Dit vertelden ook twee overlevenden van mensenhandel tijdens de expositie: “Onder onze ogen” in het Rietveld paviljoen. Ik hielp de expositie organiseren en vooral de avond waar de professionals werden uitgenodigd had ik een grote rol. Politie, huisartsen, zorg professionals en mensen van het wijkteam zaten zij aan zij om de ervaringen van de slachtoffers te horen. Maar ook zij deelden de eigen ervaringen met elkaar uit de beroepspraktijk met elkaar.
Ik sta voor een overheid die naast mensen staat, meedenkt, maatwerk levert en een helpende hand biedt wanneer dat nodig is. Het leven kan gewoon tegenzitten. Dat kan door eigen toedoen of door factoren van buitenaf. Wanneer het leven tegenzit, moeten er mensen voor je klaarstaan: vrienden, familie, maar ook de overheid.
Ik sprak over kansengelijkheid, over een kans krijgen als het tegenzit. Ik ben er trots op dat ik raadslid mag zijn en samen met mijn fractie mag helpen aan een socialer Amersfoort waar is nagedacht over de menselijke maat. Ik beloof dat ik de komende periode heel hard mijn best ga doen om ervoor te zorgen dat kansengelijkheid in Amersfoort niet alleen een mooie term is, maar vooral iets is wat we doen met zijn allen.”
